Zainstaluj aplikacje na Gualinex v9

Podczas instalacji Guadalineks v9 istnieje wiele aplikacji, z których będzie można teraz bezpośrednio korzystać, bez konieczności wykonywania jakichkolwiek innych czynności. Jeśli potrzebujesz innych, które nie zostały uwzględnione w początkowej instalacji, nie ma problemu, możesz je dodać do swojego systemu w dowolnym momencie.

Podczas instalowania nowej aplikacji na Guadalineks i ogólnie w Linuksie mogą być cztery przypadki

• że potrzebna aplikacja znajduje się w repozytoriach oprogramowania Guadalineks
• który znajduje się w określonym repozytorium poza tymi Guadalineks
• poproś programistę o dostarczenie pakietu DEB (system używany przez Debian i jego pochodne)
• aby dostarczyć Ci kod źródłowy, abyś mógł go samodzielnie skompilować

Te cztery sytuacje są uporządkowane zaczynając od najprostszej i kończąc na najbardziej kłopotliwej, a także zaczynając od najbardziej prawdopodobnej i kończąc na najrzadziej występującej; więc zdecydowanie najbardziej prawdopodobna metoda instalacji będzie najprostsza.

Zainstaluj z repozytoriów Gualinex

Repozytoria oprogramowania są prekursorami nowoczesnych sklepów z oprogramowaniem, z których z pewnością skorzystasz np. do zainstalowania aplikacji na swoim telefonie komórkowym. Możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że ten wynalazek istnieje już od dawna.

Oprogramowanie z repozytoriów można bardzo łatwo zainstalować za pomocą polecenia z konsoli lub, jeśli terminal nie przypadł Ci do gustu, z aplikacji graficznej, która pomoże Ci także eksplorować dostępne pakiety.

Aby zainstalować pakiet z wiersza poleceń, po prostu wpisz sudo apt-get program instalacyjny, gdzie „program” to nazwa pakietu. Nie jest to konieczne, ale dobrze jest zacząć od aktualizacji listy pakietów sudo apt-get update. Komenda sudo poprzedzający polecenia służy do ich wykonywania z uprawnieniami administratora, więc przynajmniej za pierwszym razem poprosi Cię o wpisanie hasła i logicznie rzecz biorąc, Twój użytkownik musi należeć do grupy administrators. Podczas aktualizacji będzie pokazywał postęp, na zrzucie ekranu poniżej jest on przyciemniony i podsumowany, aby skupić się na tym, co ważne.

Jeśli instalowany pakiet zależy od innych, poinformuje Cię o tym i poprosi o potwierdzenie ich zainstalowania. Aby zainstalować wszystko, musisz kliknąć klawisz S (który, zgodnie z domyślnym wyborem, można zastąpić klawiszem Enter) lub jeśli to, co oferuje, nie odpowiada Ci, możesz kliknąć klawisz n i anulować operację. Na poniższym zrzucie ekranu, który również jest wyszarzony, oferuje dodatkowo zainstalowanie niektórych pakietów Arduino, o który prosiliśmy, a także sugeruje i poleca inne. Informuje również, że do zakończenia operacji konieczne będzie wykorzystanie określonej ilości miejsca na dysku.

Jeśli wolisz coś bardziej graficznego, Gualinex v9 używa Synaptic Jako menadżer pakietów uważam, że to doskonała decyzja. Aby go uruchomić, musisz wybrać go z pozycji Administracja w menu głównym, jeśli używasz wersji „standardowej” lub z Preferencji, jeśli korzystasz z wersji „lite”.

Ponieważ wymaga uprawnień administratora, przed uruchomieniem aplikacji poprosi Cię o podanie hasła. Jeśli Twojego użytkownika nie ma w grupie administrators, z pewnością znasz hasło kogoś innego, kto tam jest (normalna praca z nieuprzywilejowanym użytkownikiem nie jest bzdurą, dodaje kolejną warstwę bezpieczeństwa) Pole zawierające nazwę użytkownika to menu rozwijane menu, z którego możesz wybrać użytkownika uprzywilejowanego, a następnie wpisać jego hasło w polu poniżej.

Liczba programów zawartych w repozytoriach Gualinex jest dość duża, więc aby znaleźć ten, którego szukasz możesz przeszukać sekcję klikając na odpowiedni przycisk w lewym dolnym okienku, a następnie na jego nazwę w lewym górnym rogu i uzyskać informacje o tym, wybierając go z prawej strony.

W przykładzie na zrzucie ekranu poniżej wybraliśmy sekcję elektroniki repozytoriów „wszechświata” (wolne oprogramowanie) i z niej wybraliśmy Arduino, którego opis znajduje się w prawym dolnym rogu.

W polu zawierającym opis pakietu znajdują się trzy przyciski. Pierwszy, ten najbardziej po lewej stronie, służy do pokazania zrzutu ekranu aplikacji. Za pomocą centralnego możesz zobaczyć raport zmian, jakie zaszły w pakiecie od czasu jego instalacji (jeśli dotyczy), a za pomocą ostatniego możesz odwiedzić stronę internetową aplikacji.

Można go także znaleźć korzystając z wyszukiwarki i wpisując tekst zawarty w nazwie lub opisie paczki. Pole po lewej stronie zmieni się w tryb wyników wyszukiwania, w którym pojawi się lista ostatnich wyszukiwań. Pakiety znalezione wraz z warunkami wyszukiwania pojawią się w polu po prawej stronie.

Kiedy już znajdziemy pakiet (lub pakiety), który chcemy zainstalować, wystarczy, że wybierzemy go za pomocą przycisku menu kontekstowego myszy (zwykle prawego, chyba że jesteśmy leworęczni) i zaznaczymy zainstalować. Operację tę można powtórzyć dla dowolnej liczby programów, a po zakończeniu instalacji następuje kliknięcie przycisku „Zastosuj”.

Jak wyjaśniono w zamówieniu apt-get install, gdyby zaszła konieczność zainstalowania innych pakietów, od których zależał wybrany przez nas pakiet, wyświetliłoby się okienko informacyjne z wymaganiami i przed ich zaznaczeniem pojawiłaby się prośba o autoryzację.

Mówiono już, że po tym kliknięcie przycisku Zastosuj spowoduje zainstalowanie zaznaczonych pakietów, więc wiemy już, jak zainstalować aplikacje znajdujące się w repozytoriach, teraz zobaczymy, jak to zrobić dodaj nowe repozytoria aby zainstalować inne programy, które nie znajdują się wśród tych dostarczonych przez Guadalineks. Oczywiście będziesz potrzebować od programisty informacji o tych repozytoriach.

Zainstaluj z repozytorium, które nie jest zawarte w Gualinex

Załóżmy, że chcę zainstalować wspaniały symulator obwodu co tam. Po pierwsze, jak już powiedziałem, przyjrzałbym się temu Synaptic, naszego menedżera pakietów, aby sprawdzić, czy jest on dostępny w repozytoriach, które mamy Guadalineks skonfigurowałem.

Nie pojawia się żaden pakiet o tej nazwie. Logicznie rzecz biorąc, upewniłem się, że jest napisany poprawnie i że tego naprawdę szukam, więc zakładam, że nie ma go w repozytoriach.

Następną rzeczą będzie zdobycie niezbędnych informacji, aby dodać do mojej konfiguracji repozytoria zawierające potrzebny mi program. W moim przykładzie szukałem co tam w Internecie i na ich stronie internetowej znalazłem między innymi informacje, które zaznaczam na poniższym zrzucie ekranu: link do PPA (Archiwum pakietów osobistych w języku hiszpańskim)) pakietów aplikacji.

W tym samym linku wyjaśniono również, jak to zrobić z konsoli. Ponieważ jest to bardzo proste, przyjrzyjmy się temu, zanim szczegółowo opiszemy, jak to zrobić Synaptic. Oczywiście nie musisz robić więcej niż jednej z dwóch rzeczy: albo z konsoli, albo z menedżera pakietów.

Aby dodać repozytorium z konsoli użyj komendy sudo apt-add-repository ppa:qucs/qucs który będzie również odpowiedzialny za wyszukiwanie klucza publicznego, aby nie można było podszyć się pod tożsamość programisty i zainstalować innego oprogramowania. Po dodaniu konieczne będzie zaktualizowanie repozytoriów za pomocą zamówienia sudo apt-get update. I już, aby zainstalować pakiet (i jego zależności) wystarczyłoby skorzystać z polecenia sudo apt-get install qucs. Jak już wyjaśniliśmy, konieczne będzie zaakceptowanie instalacji dodatkowych pakietów, od których zależy nasz, a ponieważ niezbędne są uprawnienia administracyjne, przynajmniej za pierwszym razem poprosi o hasło.

Podobnie jak w przypadku innych sesji konsolowych, na poniższym zrzucie ekranu wyszarżyłem komunikaty i podsumowałem te mniej istotne, aby podkreślić to, co dla Ciebie najważniejsze: polecenia i ostrzeżenia oczekujące na odpowiedź. Po zakończeniu procesu program zostanie zainstalowany w naszym systemie i będzie gotowy do użycia.

Jak widzieliście, z terminalem jest to dość szybkie i bardzo proste. Teraz wyjaśnimy, jak to zrobić Synaptic. Zasadniczo musisz dodać nowe repozytorium i dla bezpieczeństwa klucz publiczny, który je podpisuje (aby zapobiec podszyciu się pod niego).Możemy zacząć od wyszukania klucza i tak resztę procesu wykonujemy z poziomu menedżera pakietów.

Na stronie projektu co tam znaleźliśmy informację o PPA, do której nas prowadzi stronie pakietów. Na poniższym zrzucie ekranu zaznaczyłem link do znalezienia klucza. Musisz wyświetlić informacje techniczne dotyczące PPA i kliknąć je (klucz podpisu)

Klikając na klawisz, przeglądarka przeniesie Cię na stronę wyszukiwania dla Serwer kluczy Ubuntu. W naszym przypadku jest tylko jeden, klikamy na niego i mamy już tekst klucza publicznego; To właśnie ten tekst znajduje się pomiędzy wierszami BEGIN PGP PUBLIC KEY BLOCK i END PGP PUBLIC KEY BLOCK.

Aby użyć klucza w menedżerze pakietów, musisz go skopiować (wraz z otaczającymi go liniami) i zapisać w zwykłym dokumencie tekstowym (to znaczy w edytorze tekstu, takim jak Gedit, a nie w edytorze tekstu takim jak ten w LibreOffice) Zapamiętaj nazwę i lokalizację dokumentu, gdy menedżer pakietów o to poprosi.

szukaliśmy co tam w naszym menedżerze pakietów i się nie pojawiło, teraz dodamy nowe repozytorium, które je zawiera, korzystając w tym celu z pozycji „Repozytoria” w menu „Ustawienia”.

Po wejściu w ustawienia pojawi się okno dialogowe. W zakładce „Inne oprogramowanie” możesz zobaczyć listę aktualnie dostępnych repozytoriów, a przyciskiem „Dodaj” możesz określić nowe.

W wyświetlonym oknie dialogowym wpisujemy adres PPA, który uzyskaliśmy ze strony internetowej, którą poprzednio pokazaliśmy. Należy pamiętać, że musisz określić wersję Ubuntu, która będzie używana. W naszym przypadku, jak wyjaśniliśmy w artykule Mamy już Gualinex v9, wywodzi się z Ubuntu TrustyTahr więc będziemy musieli napisać wierny w celu określenia używanego repozytorium.

Wróćmy do strony internetowej Qucs PPA, aby wyjaśnić, skąd to się wzięło. deb http://ppa.launchpad.net/qucs/ubuntu zaufany plik główny. Na poniższym zrzucie ekranu został podświetlony obszar zawierający interesujące nas informacje.

Po dodaniu nowego repozytorium pojawi się ono na poprzedniej liście. Nawiasem mówiąc, repozytorium kodu źródłowego pojawia się również oprócz tego, które zawiera określone przez nas pakiety binarne (już skompilowane).

Przed instalacją pakietów z nowego repozytorium musimy móc je zweryfikować za pomocą klucza. Dlatego kopiujemy go z Internetu i zapisujemy w dokumencie tekstowym. W zakładce „Uwierzytelnienie” możemy go wczytać przyciskiem „Importuj klucz”, który zapyta nas o lokalizację dokumentu, który go zawiera (tego, który zanotowaliśmy wcześniej)

Jeśli wszystko pójdzie dobrze, po wybraniu dokumentu z kluczem publicznym w zakładce „Uwierzytelnianie”, pojawi się nowy blok odpowiadający nowemu repozytorium.

Zamykając okno dialogowe po dodaniu nowego repozytorium i odpowiadającego mu klucza, menedżer pakietów ostrzega, że ​​repozytoria uległy zmianie, ale zmiany zaczną obowiązywać dopiero po ich ponownym załadowaniu.

Z samego powiadomienia o aktualizacji repozytoriów można je ponownie załadować, naciskając odpowiedni przycisk. Można to również zrobić z głównego interfejsu programu Synaptic za pomocą przycisku „Odśwież” znajdującego się w lewym górnym rogu, pod menu.

Kiedy skończyliśmy przeładowywać informacje z repozytoriów, pakiet, którego szukaliśmy, co tam, jest teraz dostępny do zainstalowania, jak wyjaśniono powyżej: wybierz go za pomocą przycisku menu kontekstowego, wybierając „Zaznacz do instalacji” i klikając „Zastosuj” po zakończeniu wybierania pakietów do zainstalowania.

Zainstaluj z pakietu DEB

Aby wykonać tę operację w bardzo łatwy sposób, możemy skorzystać z narzędzia GDebi który służy do instalowania pakietów DEB ze środowiska graficznego. Biorąc pod uwagę wszystko, co widzieliśmy do tej pory, na pewno wiesz, jak znaleźć pakiet i oznaczyć go, aby go zainstalować.

Nawiasem mówiąc, podczas sprawdzania konieczne będzie również wybranie niektórych pakietów, z których korzysta. Niektóre elementy interpretera Python i podstawowy pakiet samego programu (gdebi-core)

Jeśli chcesz zainstalować Opieka, program do laminowania Ultimaker, jak już widzieliśmy w poprzedniej sekcji, zacząłbym od wyszukania go w repozytoriach, ponieważ nie jest dostępny, próbowałbym poszukać w Internecie repozytoriów innych niż Guadalineks (i wiarygodne), które go zawierały. W tym przypadku ich nie znalazłem, natomiast znalazłem je na stronie internetowej Ultimaker dokument z rozszerzeniem .deb (pakiet DEB), który go zawiera.

Ważne jest, aby wybrać pakiet odpowiadający architekturze platformy Twojego systemu. W naszym przypadku i386, który jest 32-bitową wersją Guadalineks.

Po pobraniu pakietu (ze strony internetowej Ultimaker) otwieramy go z naszym nowo zainstalowanym GDebi. Ponieważ prawdopodobnie nie masz zainstalowanej innej aplikacji do zarządzania pakietami DEB, wystarczy dwukrotnie kliknąć ikonę dokumentu (zwykle dokument trafi do folderu „Pobrane” w folderze osobistym).Ale jeśli istnieje inna domyślna aplikacja, czasami tak się dzieje dzieje się z aplikacjami Aby skompresować dokumenty, należy je zaznaczyć przyciskiem menu kontekstowego myszy i bezpośrednio je otworzyć GDebi.

GDebi ostrzega, że ​​konieczne będzie zainstalowanie 8 dodatkowych pakietów, aby zainstalować pakiet zawierający Opieka. Kliknięcie przycisku „Szczegóły” spowoduje wyświetlenie listy pakietów, które należy zainstalować.

Po kliknięciu w „Zainstaluj pakiet" poprosi o podanie hasła (pamiętaj, że instalacja aplikacji wymaga uprawnień administratora). Jeśli tak jak w naszym przypadku potrzebne są inne pakiety (zależności), pobierze je i zainstaluje automatycznie wraz z programy, które zawiera nasz pakiet.

I voila, jest już dostępny do użycia. Pozostaje tylko zamknąć okna dialogowe. Z pewnością zauważyłeś, że poprzez zaznaczenie odpowiedniego pola możliwe jest automatyczne zamknięcie tych okien dialogowych, jeśli nie pojawia się komunikat ostrzegawczy o czymś, co poszło nie tak lub wymaga Twojej uwagi.

Po zakończeniu instalacji powraca do początkowego okna dialogowego, ale tym razem w polu „Status” informuje, że pakiet jest już zainstalowany i oferuje jego odinstalowanie lub ponowne zainstalowanie za pomocą odpowiednich przycisków dla każdej operacji: „Zainstaluj ponownie pakiet” i „Odinstaluj pakiet ».

Po zobaczeniu tej trzeciej metody, instalacji z pakietu DEB, może się wydawać, że jest ona łatwiejsza niż druga, instalacja z repozytorium nie zawartego w Guadalineksi zakłada się, że zostały one uporządkowane według stopnia trudności. Na dłuższą metę tak nie jest; używanie repozytoriów ma pewne zalety w porównaniu z samą instalacją pakietu; Z jednej strony mogą zawierać kilka powiązanych pakietów, które skuteczniej rozwiązują zależności, a z drugiej strony, gdy repozytorium zostanie włączone do systemu pakietów, znacznie łatwiej będzie, jeśli nie automatycznie, aktualizować aplikacje w celu poprawienia błędów lub włączyć nowe funkcje. Możliwe jest również tworzenie repozytoriów grupujących aplikacje pewnego rodzaju (elektronika, multimedia, druk 3D...) i które są częściej aktualizowane niż oficjalny oddział, kompilowane dla alternatywnych platform (takich jak procesory ARM) dostosowanych według niektórych korporacyjnych lub kryteria techniczne.

Skompiluj kod źródłowy programu

Kompilacja to termin używany w odniesieniu do procesu tworzenia aplikacji do użytku w określonym systemie opartym na określonej platformie. Proces kompilacji, czyli konstrukcji, jak się go często nazywa, pozwala na uzyskanie z kodu źródłowego wykonywalnych, binarnych dokumentów (kodu maszynowego). Powyższe podlega wielu niuansom, na przykład w Java wykonywany jest kod bajtowy, który byłby czymś w rodzaju kodu maszynowego maszyny wirtualnej (maszyny programowej, a nie fizycznej).Istnieje również wiele aplikacji napisanych w językach interpretowanych (np. Python), chociaż możliwe jest również automatyczne tworzenie kodu obiektowego w locie. Nie ma też powodu, aby nie wymieszać tego wszystkiego i np. nie stworzyć części aplikacji wykonujących bardziej intensywne zadania obliczeniowe w języku kompilowanym, a interfejsu użytkownika w języku interpretowanym.

Wszystko powyższe powinno sugerować, że istnieje zbyt wiele możliwych sposobów zbudowania aplikacji, aby można było mówić o metodzie całkowicie standardowej i że z dużym prawdopodobieństwem będziesz musiał zapoznaj się z informacjami dostarczonymi przez autora w celu zbudowania programu, do którego na pewno będzie dołączony skrypt konstrukcyjny i/lub instalacyjny (program, dosłownie skrypt).

Biorąc pod uwagę poprzednie zastrzeżenia, zobaczymy proces budowania aplikacji w możliwie najbardziej standardowy sposób z jej kodu źródłowego. Ogólnie rzecz biorąc, starając się zachować ogólny charakter, oto kroki, które należy podjąć:

• Pobierz kod źródłowy
• Rozpakuj go (jeśli dotyczy)
• Ustaw domyślny katalog (aby było wygodniej)
• Konfiguruj
• Skompilować
• Zainstaluj (lub skopiuj ręcznie, jeśli to konieczne, wynik kompilacji)

Istnieją głównie dwie alternatywy pobierz kod źródłowy: że autor udostępnia go, zwykle skompresowany, na stronie internetowej lub, co dziś jest znacznie bardziej powszechne, że korzysta z systemu kontroli wersji (VCS), który zawiera repozytorium. Chociaż jest ich więcej, np rtęciowy o Bazar, najczęściej używanymi ostatnio VCS są Przewrót (znany również jako SVN) i coraz częściej GIT. Możliwe, że autor udostępnia linki do pobrania dokumentów aplikacji na sam serwer kontroli wersji, jednak najbardziej optymalną rzeczą, na przykład do utrzymania aktualizacji, jest skorzystanie z konkretnych narzędzi, które są dostępne w repozytoriach aplikacji Guadalineks.

Z tego, co zostało powiedziane, logiczne jest założenie, że każda aplikacja będzie potrzebować narzędzi specyficznych dla używanego języka, oprócz narzędzi ogólnych, które mogą mieć zastosowanie. Jest bardzo prawdopodobne, że będziesz musiał zainstalować kompilator g++, który z kolei zależy od gcc, które zależy od cpp i narzędzi make, automake, autoconf, autoreconf... których nie ma w podstawowej instalacji, chociaż dobrą wiadomością jest to, że znajdują się w repozytoriach Guadalineks więc już wiesz, jak je zainstalować.

Teraz, gdy już zainstalowaliśmy narzędzia, przetestujemy je z kilkoma aplikacjami, na przykład do pobrania NVC (kompilatora i symulatora VHDL) używamy polecenia klon git https://github.com/nickg/nvc.git

Teraz za pomocą svn pobierzemy PIC32Prog, aplikację do programowania 32-bitowych mikrokontrolerów PIC z wykorzystaniem m.in. programatora PICKit2. Za wykonanie tej czynności odpowiedzialna jest kolejność svn kasa http://pic32prog.googlecode.com/svn/trunk/ pic32prog-read-only Nie martw się o tryb tylko do odczytu, oznacza to, że jeśli nie jesteś zarejestrowany, nie będziesz mógł wysłać zmian, których dokonasz w programie do repozytorium, ale program będzie w pełni funkcjonalny i oczywiście będziesz możliwość modyfikacji na swoim komputerze. Jak zwykle podsumowałem wiadomości.

Gdyby tak było (nie miało to miejsca w poprzednich przykładach), teraz nadszedłby czas na dekompresję. Możesz to zrobić za pomocą swojego ulubionego narzędzia graficznego, prawdopodobnie za pomocą menedżera plików, z którym jest zainstalowany Guadalineks, lub skoro konsolę mamy pod ręką, możesz skorzystać z jednej z poniższych metod:

• Jeśli jest to dokument w formacie ZIP z zamówieniem rozpakuj pobraną aplikację
• Jeśli jest w formacie TGZ o TAR.GZ z zamówieniem tar -zxvf pobraną aplikację
• Jeśli format dokumentu to BZ2 z zamówieniem tar -jxvf pobraną aplikację

Następnym krokiem, czymś dość drobnym, ale przydatnym, jest zmień katalog (folderu) do tego zawierającego aplikację, którą budujemy (kompilujemy).Jest to dość proste nvc nowy folder aplikacji, po prostu użyj polecenia cd nvc. Jeśli zmieniałeś foldery w celu wykonania innych operacji, konieczne może być na przykład użycie pełnej ścieżki folderu cd /home/vixtor/nvc lub jeśli znajduje się w twoim folderze osobistym, możesz zapisać niektóre naciśnięcia klawiszy CD ~/nvc. W naszych poprzednich przykładach wyglądałoby to tak, jak pokazano na poniższych zrzutach ekranu.

Następnym krokiem jest konfiguracja. Zwykle wystarczy użyć polecenia . / Konfiguracja Jednak, jak już wielokrotnie powiedziano, ważne jest, aby zapoznać się z dokumentacją autora w tym zakresie. W naszych przykładach pic32prog nie wymaga konfiguracji (nie ma potrzeby używania . / Konfiguracja), podczas gdy nvc musi najpierw wykonać polecenia ./autogen.sh y ./tools/fetch-ieee.sh i utwórz folder budować z którego wykonywana jest konfiguracja za pomocą polecenia ../konfiguruj

Po skonfigurowaniu aplikacji używane jest polecenie robić go zbudować. W stosownych przypadkach konieczne może być również użycie make install aby zapisać wszystko na miejscu po wygenerowaniu kodu wykonywalnego. Wiele razy można go użyć oczyścić aby pozostawić wszystko czyste, na przykład aby ponownie skompilować od zera, jeśli zostaną wprowadzone zmiany.

Oprócz narzędzi do zbudowania aplikacji z kodu źródłowego, aplikacja może potrzebować do działania innych komponentów, często bibliotek, a co za tym idzie do jej budowy. W naszych przykładach pic32prog potrzebuje bibliotek do zarządzania portem USB, do którego będzie podłączony programator (PICKit lub inny), a nvc potrzebuje TCL, Flex i LLVM, które muszą być dostępne przed zbudowaniem aplikacji.

Jak zobaczysz, na proces budowy aplikacji wpływa wiele czynników, dlatego warto zakończyć tym, co zostało powiedziane na początku: bardzo ważne jest zapoznanie się z dokumentacją dostarczoną przez autora dotyczącą sposobu i wymagań dotyczących budowanie aplikacji, ponieważ bardzo trudno jest zaoferować ogólną procedurę wykraczającą poza mantrę: pobierz, rozpakuj, skonfiguruj, zbuduj, zainstaluj i wyczyść.